Yine gelmemezliğin üzerinde,
Yine bir bahanen olacak değil mi?
İşim vardı uzaktaydım diyeceksin,
Ama hiç görmeyeceksin ismini yazdığımı...
Anlamayacaksın değil mi?
Sana fısıldadığım her kelimenin
En içten ve en samimi
Sevgi cümlesi olduğunu.
Sen yüklemi hep seviyorumla biten,
Aşk mısralarımsın.
Bense hep rededilen satır sonlarınım..
Bak, gel gör halimi,
Kollarım, uzaktan göçmüş bir kuş kanadı gibi,
Yorgun; ama bir o kadar da hevesli.
Sen nefes alacağım tek yerdin,
Şimdi ise sensizim.
Her nefesimde tıkanıyorum,
Nefes alamıyorum.
Ve san ki; yavaş yavaş ölüyorum....
Kayıt Tarihi : 21.1.2015 15:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)