Anlamayacaksın... Şiiri - Ergün Karahan

Yok öyle sızlanmak dayanacaksın yüreğim
Gözümde öyle değerliydin ki ağırlığınca aşk ederdin
Pastane köşelerinde meze yapılırken hayallerim
Bulutlardan tepe taklak yere düşürendin
Her düşüşte içimde sessiz çığlıklar büyütürüm
Aslında sessizlik büyük bir haykırıştır duymadın
Vasiyetim olsun sana ey sevgili suskunluğum
Yoruldum artık konuştum konuştum anlamadın
Artık uzaktaki gölgenle avunuyorum
Kumun kaldı yadigar beni yakıp yıkan seldin
Tahtında oturduğun kumdan kaleler yapıyorum
Hayallerimle yıkılıyor kaleler her seferinde sen içindeydin
Ve ben yine bulutlardan düşlerimle tepe taklak düşüyorum
Bir sınav değil miydi hayat en sevdiğinle denendiğin
Yok öyle sızlanmak dayanacaksın yüreğim
Aşkı toprakta çürüyecek olanda aramayacaksın
Taştan merhamet dilenip bağrıma basacağım
Melankoliyi bırak ruhum kendi mutluluğuna kendin kapı aralayacaksın
Bilirim iyiler her zaman kazanır mutlak kazanacağım
Omuzlarda kutlarken kalabalıklar kazandığımı anlamayacaksın