Beni bekliyor yârim dünyadan en ötede
Kara toprakları köprü kılmış kendine
Fakat çok geç kavradım onun yerini
Yıllarca aramıştım onu cihân-ı denâette
Sebebi kimsece malûm olmayan bir döngünün içinde
Sürüklenip duruyordu şu ceset, kendini diri sanıyordu
Yok olmuş bir ünsiyet, yok olmuş bir ins;
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta