Sessizliğimin tüm Kadrelerinde nefeslenirken hilkatimin muvacehesince bir insan olmam, onun için hayatı anlamam, ruhumla barışık olmam gerekmez mi diye sormadan edemiyorum.
Her şeyden habersizken…
Bir sahibe muhtaçlıyken…
Halimde umut için bakarken…
Zaman ve mekân sayesinde sabitlenerek resmedilen o anı hangi çocuğun güzel gözlerinde, halinde ki teslimiyette görmeyiz ki…
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta