Anlamasınlar Şiiri - İlyas Özkan

Bırak, anlamasınlar seni
Bırak, 'sahte' desinler gözyaşlarına
Feryatların yükselirken en derinden
Yüreğin yanarken
Sahtecilikle suçlasınlar...
Uykusuz geçen gecelerini
Sîneleri delen iniltilerini
Bırak, bilmesinler...

Gözyaşlarına, sadece
Karanlık geceler şahit olsun
Izdırabını, tek, seccaden bilsin;
'Of' çekerek koyarken başını...
Gerek yok, bilmesin başkaları
Önemi yok, anlamasınlar
Sel olup akan gözyaşlarını.

Hasretten yanıp kavrulurken sen
En içli nağmeleri dilinde söylerken
Anlamıyanlar seni
Ve anlamak istemiyenler
Boş ver, ne derse desinler...
İsterse yersiz bulsunlar sevgini
Gün be gün seni eriten hasretini
Derinden iniltilerini
Candan muhabbetini...

İster, şöyle bir bakıp, mecnun saysınlar
İster, tuz bassınlar kanayan yarana
Boş ver, isterse 'hain' söylesin, diller
Bu devran böyle de döner
Zaman böyle de geçer
Değil mi ki bahçende
Açmışken en güzel güller

Bahtiyar sayabilirsin kendini
Bahtiyar sayabilirsin
Ferhat kayaları delmişti
Tutulduğu bir sevda için
Sen, taştan sert gönülleri erittin
Sevgi tohumlarını saçmak için

İhtimal vermiyorlardı belki de
Çoraklarda gül yetişeceğine
Rabbin lutf u inayetiyle
Kurudu bataklıklar
Çoraklar gülzâra döndü işte...

(16.05.2000
Salı)