Anlamam...! Şiiri - Mehmet Şahan

Mayası, hamuru gurur olanın,
Ağzındaki dönen dil’den anlamam…
Kibir çiçeğinden dolan kovanın,
Merhem olsa polen, bal’dan anlamam…

Nefsini nefsimden üstün görenin,
Sırası gelmeden söze girenin,
Kendini bilmeden hüküm verenin,
Niyetin bilemem, hal’den anlamam…

Akıl sevdalanıp gidince serden,
Sebep aramadan, sormayıp nerden?
Sellere kapılıp düştüğüm yerden,
Çekip çıkarmayan el’den anlamam…

Özünde, sözünde olmadan hile,
Kem sözün, kelamın düşmeden dile,
Durmadan çağırıp gel desen bile,
Gönülden gelmeyen, gel den anlamam…

Allah için sevip, saymadan kulun,
Dar günde dostunu sarmayan kolun,
Sevgiden köprüsü olmayan yolun,
Dostluğa gitmeyen yol’dan anlamam…

Sözde aşk badesi içilmiş olsun,
Gönül bahçesinden seçilmiş olsun,
İsterse rengârenk açılmış olsun,
Dost gibi kokmayan gül’den anlamam…

Şahan der ki dilim dönmez yalana,
Yalana dönen dil benzer yılana,
Sözüm anlayana, sözüm alana,
Hakk’a kul olmayan kuldan anlamam…