Anlamalıydım Şiiri - Zemheri Yagmuru 2

Sen neredesin kelebeğim?
Ben yalnızlığımla, kimsesizliğimle boğuşurken sen neredesin, ne yapıyorsun?
Gelmeyeceksin değil mi?
Ne dersem diyeyim, ne yazarsam yazayım gelmeyeceksin.
Bırakmayacaklar seni.
Ben anlamalıydım sevgilim,
Küpe çiçeğimin açmamasından anlamalıydım.
Ne kadar uğraştım onla bir bilsen,
Sen çiçek aç diye uğraştığım gibi onla da uğraştım çiçek açsın diye, çabaladım, emek verdim.
Tükenmeden yılmadan uğraştım.
Ama o da seni bekliyormuş, benim gibi.
Senin gelmeyeceğini anlamış, ondan açmıyormuş.
Ben anlamalıydım, küpe çiçeğim niçin açmıyor, niçin bir kez olsun gülümsemiyor bana.
Anlayamadım.
Nasıl beni bir heveslik sevdiğini anlayamadığım gibi onu da anlayamadım.
Ben anlayamıyorum zaten çoğu şeyi, hayal kuruyorum, olacak diyorum, olur diyorum.
Sonunda da olmuyor...
Anlayacağım sevgilim, bundan sonra her şeyi bir bir anlayacağım, anlatacağım da gerekirse haykırarak.
Seni anlayacağım, güneşi anlayacağım ve en önemlisi çiçeğimi anlayacağım.
Ama bu anladığım şeylerden sadece seni anlatacağım.
Bir bir, yavaş yavaş.
Bir seviyi anlatır gibi, bir inci tanesini anlatır gibi, bir şiiri, bir tabloyu, bir çiçeği anlatır gibi...
Anlatacağım seni, korkma.
Önce sana anlatacağım her şeyi...