*Anlamak Uzun Sürüyor/Yaşam Kısa**

I.

Vurdu elindeki asayı
Zaman durdu…
Varlığın loş bir kısmında
Saklanan tin
Uzattı başını
Kristal bir damla
Düştü yere
Yürek kadar
Paramparça…

İçten bir ses…
Kalp atışı kadar yakın
Her gece konuşur
Özünden içre:

II.

“Uzansam
Kaygı yatağıma
Uyku…
Yazgımda değil
Ölüm desen…
Ağırbaşlı bir konuk
Değil

III.

Kurtulsam
öğretilenlerden
Anlama ulaşacağım
Sevmek kadar sade…
Ölmek kadar her an
Ensemde…

Gözalıcı görünüşler
Cezbetmiyor artık
Zaafların körelttiği
bir hülya
ve
Işığın yaklaştığı
her nesne
Kusurlu

IV.

Yalnızlık…
Yalnızım demeyen için
Sorun değil
Uzak iklimlerde koşuşsun
Karmaşa ve kalabalığı sözün

İçimdeki biri…
Hüznü çeker içine
Her daim sarhoş
Kendini sokar
Her gece çatallı dili
Başı daima loş…

Güne eş bir neşe
Taşır öteki…
Sırtında yaşamak
Denen yük
Tebessümün yerini bilir
Yerini bilir şaşırmanın
Konuşmanın
susmanın da…

V.

Oyalanacak kadar
Genç değilim…
Vazgeçecek kadar da
Yaşlı…
Bilmediklerimden
Korkacak değilim

Her insan
Kendi içinde bir evren
Yaratır da
Konaklar sıkılınca
Sade bir yaşamak
Verseler bana
Yüreğim çatlar ortasından
Kendi ilahisiyle…

VI.

Arzuların susmayan isteyişini
Doyurmak mümkün değil
Anlama hapsetmek bir sözcüğü
İç alır gibi değil

Seferi martılar gibi hür ve esir
Ceylan gibi güzel ve korkulu
İnsan gibi ikiyüzlüdür
Yaşamak

VII.

Yedi kat mühürlenmiş
Kitapçasına anlam
Salına salına gezmiyor
Dimağ kırlarında
Anlamak uzun sürüyor
Yaşam kısa…'

söyleyecek daha
çok söz varken
bir susmaktır geliyor...
insana.