Anlamak Teslimiyettir

Kan bulaşınca ellerime
ellerim bulaşınca saatin tuhaflığına
bana yeniden yorumlanır kalem ve sen
ve yeniden başkalaşır sözle sükut

Hani uzak kentin kadınlarını çağrıştırır ya
ölüme doğru kısalan...kısalan
ve kör olan gözlerim

Parçalanır o hep geç kaldığım kitapların efsunu
parçalanır aynasında bir çocuk
ve bir uçurumdur tarih
vuslata mahpus olmuşların ağızlarında
ki bilmezler çoktan çürümüştür şairin kefeni
yani soramazsın neden gözleri gri

Çoktan gitmiştir bir yolun çarmıhına
dikeni sevip gülüne katlanan çocuk
şimdi bir anlamı da yoktur dudağımdaki kanın
dudağına bulaşmadıkça

(Mayıs 2000 Konya)