Bu öylesine bir hayat olmadı bizim için.
öylesine yaşamadık, öylesine sevmedik,inanmadık öylesine..
Herşeyin bir anlamı vardı
Ve anlamları yücelten değerlerimizi kattık yüreğimize..
Yüreğinize adadık.
Öylesine tesellilere aldanmadık,
öylesine çıkmadık ki bu yolculuğa
satmadık yanımızda yürüyenleri..
Sahiplik taslamadık hiç bir şeye
Mülkleştirmedik.
Yaptıklarıyla değil
Varlığıyla mutluluğu kanatlandırdık.
Ve Ulaşabilmek için
Gerçek değerine
Hiç gözümüzü kırpmadık
Cesaretimiz safça,
Ama aptalca değildi..
Özüne inandık insanlığın
Korkusuzca daldık karanlığa
Kolu kanadı olduk kiminde
Kiminde bir yürek çağrısına susadık.
Bulanık zihinlerin
Ucuz yargılarında
Biz adaletine inandık, lakin
Kırdılar gönül kalemimizi
Biz yine masumiyetine inandık
Vazgeçmedik tuttuğumuz elden.
Ama yanlış anlaşıldık...
Ne diyebiliriz ki?
Bizi Acziyet ve zayıflık suretinde görüp
İçindeki boş heveslere kananlara.
Masum hayatları hiçe sayıp
Çocukların gözlerindeki gülüşü çalanlara
Sahte avuntuları gerçeği sanıp,
kaderi yapanlara..
İşte bu yüzden
Gözleriniz kör,
Kulaklarınız sağır,
Vicdanlarınız kara..
Ne diyebiliriz ki?
Kendi sesini duymaktan korkanlara...
Kayıt Tarihi : 12.12.2016 09:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!