güneşsiz başlayan sabahlar gibiydi bazen sessizlik. tam anlamıyla, yok olmak anlamıyla yaşayan uçsuz bucaksız bir yalnızlık
ne vardı ne de yokluktaydı
bir yerlerde süzülüyordu kırmızı ışık dalgaları gibi
kendiliğinden olusan sayısız gökkuşakları arasında süzülen bir su damlasıydı, çözemedikleri, kağıttan kalbe akan küçük bir ağıt
temennilerle dolu, sağanak yağmur altında her bir parçayı usulca ezer gibiydi varlıkla yokluğun çizgisi
sonrasında hâlâ seninle olan yansımaları vücudunda bir iz bırakırcasına anlatılmayan gerçeklere dönüştü ölümcül gülüşlerle
terk edilen birkaç fotoğraf parçasına kıvılcımlar saçar gibiydi. usulca, en güzel sessizliğiyle
Tamamını Oku
sanırım hayatimda okudugum en iyi seylerden biriydi basarilarinin devamini dilerim elif en guzel yerlere gelmen dilegiyle(yazmayi asla birakma)??
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta