Anlamak...1 Şiiri - Songül Uçar

Günlerden bir gün,
Parmağına iğne battı.
Yaşadığı en büyük acıydı bu,
Canı çok yandı.

Kimbilir belki aynı gün;
Talihsiz bir iş kazası,
Parmağım koptu.
Ah ne büyük acıydı..!

Günler sonra bir gün;
...karşılaştık.
Nasılsın? diye sordu,
Kötüyüm dedim,
Parmağım koptu...
...............................
Parmağı sızladı.
İğne aklına geldi...
İçi acıdı,
Gözleri nemlendi.
Tek bir söz söyledi;
Anlıyorum.
....................
Gözlerine baktım,
Canım yandı.
Biliyorum,
O beni anladı...