Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Gerçek bir sevgi hamuru ile yoğrularak yazılmış nefis bir şiir.
Tebrikler..
Gerçek sevgi gerçek nefesle dem tutar dizelerinizde olduğu gibi ...Kalemniz dert görmesin....Sevgi ve saygılarımla....atıl kesmen
gönülden tebrikler su gibi olmuş dokunmuş dizeler
saygılar benden...
sevgili bacım gülnare cani gönülden kutlarım dizeler cok içtendi,,türkü kıvamında aşıklar gibi söylemişsin elinde bir saz eksik...şu dize cok hoşuma gitti benim...
Aşıklerin yüreğinde kin olmaz
Kirli olan gönüllerde din olmaz
Iman varsa o yürekde hin olmaz
Kusursuz sevdaydın, anlamadın yar ..
alkışladım seni..
her sey gönlnüzce olsun...
gurbetten selam ve dua ile..
Anlayamadılar, anlayamayacaklar...
öcelikle odlar yurdum arkadaşın yorumunun günümüz türkçesi ile bize ulaştır sayın leman...bu birrrrr..
ikincisi kurla sadık kalınmış güzel bir şiir...yapıda kusur yok...
çok güzel...
içerik enfen halk deyimleriyle süslenmiş mana derinşik kazanmış...
'Aşıklerin yüreğinde kin olmaz
Kirli olan gönüllerde din olmaz
Iman varsa o yürekde hin olmaz '... bir millet iki devlet sözü burada işte...anonim değerler aynı...
çok seviniyorum bu duruma..ve iletişim çağının aracı internet sizlerle buluşmamıza vesile oluyor...
'Sevdiysen es, aşk yelinin aşıkı
Incitme gel, çok sevdiğin meşuku
Sen atmıştın kalbimdeki şu oku
Keşke atmasaydın, anlamadın yar. ' burada dil sürçmeleri var ...giderebilirsiniz sevgili leman...S ve Ş ler ardı ardına şiirin tadını bozmuş biraz...
'Duymadın gönlümün güzelliğini
Kalbimde yer tutan özelliğini
Asil sevgimizin ezelliğini
Anıdan mı saydın, anlamadın yar?'
müthiş bir kıta..her mısrası birbiriyle öyle bir armoni ve mana bütünlüğü oluşturmuş ki.. doyamadım....
son bir şey diyeyim ilk kıtanın manası bu şiirin sonuna denk gelseydi çok daha güzel olurdu veya ardı ardına final kıtaları olsaydı...
benim söylediklerimin teknikle bir alakası yok sevgili leman...yani atıyorum işte...)))
şiirinin 'anlamdın yar' la devam eden bütünleştirici özlelliğine ve mana derinliğine dikkatle bakmam gerekirdi ama hep zaman diyoruz gereği gibi şiiri ameliyat edemiyoruz...
umarım siz oraların güzel duyuşlarını bizlerle paylaşmaya yolunuza taş koymadık...)))
sevgilerimle...
qeseng seer xosuma geldi,ser defterime yazdim birde sizden bir xaisim var mene basa duhmediyim mesajlar gelir onlari nece size gonderim mene anladasainiz
Yüreğinden sevda almak isterken
Aşka muhabbete dalmak isterken
Kapım sana açık kalmak isterken
Yıldız gibi kaydın anlamadın yar.
Sevgili bacım muhteşem bir sevda içerikli şiir kalemine yüreğine sağlık kutlarım o güçlü kalemin daim gönlün şad ilhamın bol olsun sevgi ve saygılarımla Ata yurduna selamlar Tuncay Akdeniz
Yüreğinden sevda almak isterken
Aşka muhabbete dalmak isterken
Kapım sana açık kalmak isterken
Yıldız gibi kaydın anlamadın yar.
Tebrik ederim. Kaleminize ve ilhamınıza sağlık.
Selamlar..
'Aşıklerin yüreğinde kin olmaz
Kirli olan gönüllerde din olmaz
Iman varsa o yürekde hin olmaz
Kusursuz sevdaydın, anlamadın yar' Her dörtlüğü ayrı bir güzel ve anlamlı; ancak yukardaki dörtlükse ders alınacak özellikte daha da anlamlı bir dörtlük. Özü başka sözü başka olanlara güzel sesleniş. Kalemine ve yüreğine sağlık. Selam ve sevgiler.
Bu şiir ile ilgili 45 tane yorum bulunmakta