Ne yaşattın ki bana her günümü zehrettin
Kör kuyulara ittin yapma dedim kaç kere
Çok hesapsızca vurdun canımdan bile ettin
Gör açtığın yarayı, yapma dedim kaç kere...
Aldın başını gittin dinlemedin sen beni
Mecnun ettin çöllerde anlamadın sen beni
İnan sevgim büyüktü tınlamadın sen beni
Sakın! yanlış yollara, sapma dedim kaç kere...
Bağrıma ateş düştü dermanı olamadın
Sersefilim burada sevginle dolamadın
Kalbimi söküp verdim yine de kalamadın
Şu gönül limanımdan, kopma dedim kaç kere...
Bunun mahşeride var sırtın kime dayalı
Sanma ettiklerin kâr, beni hiçe sayalı
Hâlâ sesin çıkmıyor derdi bana koyalı
Fâni olan dünyaya, tapma dedim kaç kere...
Yaşayan bir ölüyüm alıştım artık vurma
Nefesini tüketip kendi kendini yorma
Bir gün ölürsem eğer mezarım nerde sorma
Hep yeniden şans verdim, tepme dedim kaç kere...
27.10.2014 -20:13 / ANTALYA
KARALAMA ŞİİRLER...
Kayıt Tarihi : 27.10.2014 23:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!