Anlamadın! ...
Bir idik iki olduk
Demiş atalarımız
Yuva kurunca gençken
Ben de anlamadım önceleri
Evlenmekle yuva kurduğumu zannettim
Sonra, sessizliği fark ettim
Anladığımı zannettim
İkiydik üç olduk
Bir şeyler değişti hayatımızda
Masum gülüşler ve ağlayışlar
Değiştiğini zannettim bir şeylerin yaşantımızda
Evlenmek ya da yuva kurmak
Böyle değildi gönlümde
Fırtınalar kopmalıydı hem özümde hem benliğimde
Sığınacak liman ararken gözlerinde…
Günler geçerken böylece
Sabır taşına döndüm kendimce.
Öylece dalmışken hayat mücadelesine
Birde baktım ki dört can olmuşuz, şöylece
Emeklemeler… bebeğimizle eşdeğerken bile…
Birde kendime sordum
Nedir acaba anlaşılmayan diye
Sen mi beni anlamadın.
Yoksa…..
Ben mi seni anlamadım
Çözemedim büyük sırrını muammanın
Korktum birdenbire
Anlaşılmadan mı bitecek hayatım….
Son bir umutla, bir daha baktım
Üzgünüm ama,sen beni anlamadın….
Elveda …Elveda…tatlım….
Saftirik
29.1.2004
Kayıt Tarihi : 31.1.2004 02:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şair Saftirik](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/01/31/anlamadin-7.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!