Anlamadın Şiiri - Sefer Keskin

Ben sana konuştukça
daha da derinlerde buluyorum kendimi.
Anladım kaybolup gideceğim.
Ve artık susmak istiyorum.
Sana ne söylediysem, her sözüme başka başka sözler ekledin.
Ya dinlemedin,ya duydun anlamadın,yada sen hep böyle istedin.
Ne siyah siyaha benziyor artık,ne beyaz beyaz gibi.
Biz her şeyi öyle karıştırdık ki,içinden çıkamaz olduk.
Neydi benim anlatamadığım,yada sen ne anladın.
Ben bunu da anlamadım.
Hani ağzımla kuş tutsam da sana gelsem.
Ve sen bana;
'Ben senden kuş'mu istedim'desen.Ben bunu da anlardım.
Ben seni sevmenin tarifini bulamadım.
Oysa,bin türlü anlattım sanıyordum.
Fakat bir tanesini bile sana uyduramadım.
Hani aşk denen bir şey vardır.Ben onuda bilirim.
Keşke sana aşık olsaydım.O zaman daha kolay anlatırdım sevgimi.
Ama,olmadı işte.Bu bendeki öyle bir sevda imiş ki;
Aşk denen şey;
Onun gölgesinde gün yüzü görmemiş küçük bir papatya çiçeği kadar masum ve solgun kaldı.

Sen belki yine;
Her zamanki gibi,seni bekleyen fırtınalı hayatına geri döneceksin.
Ben sana ne zaman dur diyebildim ki,yinede bir şey söylemeyeceğim.
Sen fırtınalara aşık olmuşsun bir kere.
Sana dur desem,gitmesen bile,
İçindeki fırtınayı susturamam ki.
Merak etme.
Her fırtına sonrası,sakin bir liman bulunur yine.
Ama...
Ya sen,ya sen, ceylan gözlüm,
Bu son seferinden dönebilecek misin.
Peki ya sen,sen deli gönlüm.
Sen hala bu limanda bekleyecek misin.

s.k.