Gözlerin gözlerimle bakıştığında
Bir ömür kalsın istedim
Bakışlarının işgalini yaşadığım an
Zaman durur güneş duvaklanırdı gökyüzünde
Yüreğimdeki ateş harlanırdı gülümseyişinde
Dayanmazken bir nefes öte gidişine
Soluğun yüreğimin esintisi olmuşken
Konuşurken kendimle hep seni
Şimdi yokluğuna hasret
Arıyorum seni muhacir yerleşkelerin
Sakin kalabalıklarında deli divane
Yine nöbetlerdeyim
Arka sokakların pencere diplerinde
Grileşen odanda aralanınca perdeler
İzdüşümünde soluklaşan gölgem
Üşürdüm sol yetmezliklerimde
Bakışlarındaki sevgi kalıntısı
Örüldü başka gözlerde
Aptalca ağlarken ardın sıra
Duyuldu dört iklimde
Yalnız sen duymadın yürek sesimi
Son nefesimde bile solurken seni
Anlamadın bir tek sen beni
Yüreğim yokluğunla kanıyor
Okursan belki günün birinde
Buruk bir acıyla dizelerimi
Bilemem/belki anlarsın o zaman beni
Öldüğümü duyunca
Ocak 2007
Abdulhalim İpekKayıt Tarihi : 7.1.2007 00:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Okursan belki günün birinde
Buruk bir acıyla dizelerimi
Bilemem/belki anlarsın o zaman beni
Öldüğümü duyunca
Final dizeleri mükemmeldi...Ama,ne siz ölün;ne de sizi anlayacak olan kişi;siz öldükten sonra sizi anlasın!...
Emeğinize ,yüreğinize ve duygularınıza sağlık...
Saygılarımla
Mine YİRMİLİ(Acemi şair)
Zaman durur güneş duvaklanırdı gökyüzünde
hepsi ayrı güzel de bu mısralar ayrı yer etti içimde...
sevgi ve saygıyla
ne çok şey anlatıyor bana...yüreğin har bağlamış ey şair senin
TÜM YORUMLAR (7)