Anlamadım Şiiri - Eyüp Irmak

Hiçbir duraktan kalkmıyor otobüsün
Sana ulaşan gemiler demir atmış.
Gönderdiğim mektuplar ıslak pullarıyla bana geri dönüyor
Adressiz kaldın, adressizliğim gibi

Mardin'de, Hatay'da, İstanbul'dasın,
Belki de gitmek zorunda kaldığım Ankara'dasın.
Uykusuz sabahlarımın ilk ışıklarında,
Uğradığım Diyarbakır'ın sur dibindesin belki.
Ahmet Arif'in ranza dibindeki mısralarında olabilirsin.
Belki de piyonların mat etiği şahın arkasında gizlenmişsin.
Savaşın ardından kalan ve çocukların oyuncağı olan
Boş kovanların içinde olabilirsin.

Gözyaşınla açardı çiçekler her taraf bahar olurdu
gece gözlerinden alırdı karanlığını
kış sensizliğinden alırdı ayazını.
mevsimleri sende gördüm
seni görmedim.

Kirli yüzüyle sana mendil satan çocuktan alırdın mendili
Yüzünü silerdin çocuğun,
Çocuğun temiz yüzünü görürdüm
Seni görmezdim.

Akşamdan kalma düşlerimden yüzünü yıkamadan giderdin.
Sadece kokun kalırdı yastığımda
Ve ardında bıraktığın hüznüm
Sedece; ben, sabah, düş, kokun ve hüznüm kalırdı.
Senden kalan.

Her yerdesin.belki de hiçbir yerde değilsin
Her yerimdesin, belki de hiçbir yerimde değilsin.