Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Mehmet Bey,
insanlar bazen işlerine gelmediği için anlamak istemiyor galiba....ne yaparsan nafile....güzeldi....emeğinize sağlık....nicelerina...
selam saygı sizedir...
Şaşırmamak lazım.., zaten anlayan olsaydı o da yanlış anlardı...
Kaleminize sağlık sayın Mehmet Çoban...
Âyâ, bu insan zanneder mi ki
başıboş kalacak? Hâşâ! Belki
insan ebede meb’ustur ve saadet-i
ebediyeye ve şekavet-i daimeye
namzettir. Küçük büyük, az çok,
her amelinden muhasebe görecek.
Ya taltif veya tokat yiyecek.
İnsan bu kainatın bir misal-i
Musağğarıdır.
Kainatta ne varsa onda da onlardan
mevcuttur.
KALEMİNİZE SAĞLIK
Karşılıklı açmazlara yönelirken yaşam,şair ses verecek o uçurumsal yolculukta elbette,diyerek kutluyor,saygılar sunuyorum...
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta