Anlamadı Ki Beni Hiç Kimse

Yitik bitmiş bir şiirim
aslında
satırlarıma söz kalmadı
yangınların esiri olmuş
iken
bedenim
ruhum bir damla suya
hasret kadı
boşlukları dolduramıyor
kelimeler
hayellerim
hep geceler de esir kaldı
bir solgun yüz
durgun bir çift göz
sürgün bir yürek
var bende
saklıyorum
gizlimde
görmesin
kör bakan eller
ellemesin
dokunmaktan aciz
gözler
duymasın
sağır yürekler

Canımın yanmasını
bir ben bilirim
eseri bana
hayatın
bu yitik bitmiş
boş
perişan
günleri
yaşamak zorunda
kaldığım
nefes almakta zorlandığım
kör kaldığım
bu ömür
savruk rüzgarların
ellerin de mahkumum ben

Bir geceyi iyi bilirim
birde bana verdiği
acıyı
bir gözyaşını bilirim
yüreğimdeki eseri yangını
bir yanlızlığı bilirim
ruhumun yerlerden
kalkamadığı
bir çaresizliği bilirim
bedenime dolanan sancıları
bir ismimi bilirim
o da hayallerimde kaldı
bir de vücudumdaki
kapanmaz yaraları bilirim
izleri mahşere kadar
gönlümde saklı

Günü bilemedim hiç
doyasıya huzuru
gönlümün
sevinç ile dolmasını
sevgiyi tadamadım
sevdim
sevilmedim
merhamet ettim
sırtımdan yaralandım
affettim
affedilmedim
çok ağladım
çok yalvardım
ama ellerimi tutacak
bir yürek bulamadım
ben satırlarda hep yitik kaldım
tek kaldım
bir ben vardım
birde
ben işte
anlatmak istedim ama
anlamadı ki beni hiç kimse...
...