Anlama Beni Şiiri - Yeşim Kara

Satırlarım gibi yanmalı ellerin;
Kül olurken savrulmalı, şiir diye yazdıklarımı okurken sözlerin!
Amansız bir yağmurda, çığlık çığlığa yanman gerek, anlaman için beni..
Gözlerin sevda dediğinde, iki damla ile boğulmalı yüreğin..
Paslı bir baharın, amansız soğukluğunu bilmen gerek..
Anlaman için beni,
Bin yangının bir dilde köz oluşuna şahid olman gerek!

Bilmen gerek, anlaman için beni!

Konuşurken boğulmalısın, sessiz çığlıklar atarken gökyüzüne...
Koyu bir ıssızlıkta, görmeyi unutup beklemeyi öğrenmelisin..
Ne kadar gidersen git, yalnızlığına döneceğini bilmelisin..
Kendi sözlerinle yakmalısın yüreğini,
Sen ile sen arasındaki sınırlarda dolaşmalısın..
Kendine yolculuk yaparken görmelisin, bir damlanın ateş ortasındaki yanışını!

Anlaman için beni, anlaman gerek!

Kimse bilmemeli ve hiç kimse görmemeli kendi çığlığındaki yangını..
Sevmen için, ateşi görmelisin..
Yanmalısın, buğulu bir pencerenin yanında izlerken sevdayı..
Eksik kaldıkların, kapıyı çarpıp çıkmalı, sen sevdanın koynunda boğuk baharlar yaşarken...

O yüzden sözün özü;
Anlaman için beni, anlama beni, anlama beni!