Anlama Şiiri - Mehmet Yılmaz

Hüzünlendim yine bu gece,tabi her gece oldugu gibi,
İcimde olan o ask varya o deli ask!
Yine haykırdı sensizlige, yine haykırdı yalnızlıga,
Yine haykırdı seni ne kadar sevdigini.
Ama sen yine anlamadın beni.
Ben icimde ki askın esiri olmus bir derbederdim sanki.

Ne oldugumu anlayacak bir halde degildim,
Sürekli aglıyordum sensizligime, caresizligime,
Bir mum misali eriyordum.

Seviyordum lanet olsun! sen beni sevmesende,
İçime saplanan o kahrolası duyguyu atamıyordum..
Aglıyordum, dayanamıyordum seni seviyordum...
Diz cöktüm seni bana vermeyen karanlıga,

Bağırdım, haykırdım karanlığıa seni sevdigimi,
O da anlamadı beni, vermedi seni bana
Vermedi aydınlıgımı bana! Vermedi iste.
Basımı yukarı kaldırdıgımda bir yıldız kayıyordu,gözlerimin önünden, kalbime düstü o yıldız,
Titremeye baslıyordum, içimde simsekler kopuyordu,
Aglıyordum,gözyaslarım sel olup gidiyordu.
Gözyaslarımla boğulmak istiyordum...

Ama sen gene anlamadın Beni...
Ben sevdim sen anlamadın Beni...
Bundan sonra da anlama Beni..
Daha fazla tasıyamıyorum seni ve sevgini
(14/10/2003)