Anlam Veremediğim Şeyler - Özengen Karal ...

Bir yolda yürüyorum, ıslak ve nemli,
Sapsarı her yanım, yüreğim dingin;
Keşke diyorum, keşke,
Sonsuzluğa gömülsem tam burada.
Yüreğim şişip taşıyor göğsümden,
Boğazımı sıkıyor bir el,
Ve ben boğuldukça
Daha çok seviyorum sanki nefes almamayı.
Yaşamak tam da bu an yaşanılası geliyor niyeyse.
Yürudüğüm yolda ilerliyorum,
Daha da derinlere.
Ruhum işte tam burada,
Tüm benliğimle hissediyorum onu.
Bir anlam katıyor işte bu;
Yaşamaya...

Yazmak istemiyorum artık, Yazamıyorum da zaten.
Her gün, dünü özleyip yarına küfrediyorum.
Hayallerle geçiriyorum saatlerimi,
Hayal olmasından korkuyorum gerçeğin.
Bildiğimi sanıyorum her şeyi ,
Bilmekten korkuyorum gerçeği.
Keşke olsan da okusan beni bir kitap gibi.
Anlatsan bana betimleyemediğim her cümleyi,
Ve uykun gelince başının ucuna koyup beni,
Dalsan uykuya.
Satırlarımın arasında, rüyalarda, uçsuz bucaksız gezinsen durmadan.
Ne bu kederim kalır işte o zaman,
Ne de şu endişelerim.