Aynada kendini tam gören ruhlar
Vücuduna kucak dolusu sarılan kollar
Hayatın iplerini eline alan güçlü parmaklar
Evren ile bir hisseden varoluşlar
Bataklıktan sonra çiçekli bahçeye çıkar o ayaklar
Tamamlanmayı bekler artık yarım kalmış yollar.
Kendi yanağından yumuşacık öperek,
Yüzüne yıldızlı gözlerle bakmak.
İşte hayatın anlamı bu!
Çoşkulu özünle birlikte olmak,
Kendi şiirini yazmak..
Öznur Çetin Özcan
Kayıt Tarihi : 20.5.2024 21:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!