Anlam Şiiri - Yorumlar

Hiçbir şey yok, bir sürü anlam var. Kim anlayacak! Kimse anlamak istemiyor. Ne fakir insanlar anladıkları yetiyor onlara. Kendilerini anlamalarını da istemiyorlar. Anladıkları birkaç şeyle konuşup duruyorlar. Oysaki anladığını sanmak yanılmaktır. Hayat denen şey anladığını unutmaktır. Yeniden anlamaktır, anlamadığımız o kadar şey var ki anlayışımızı yitirmek, anladım sanmaktır. Anladın mı? Çok dalgınsın. Aslında ben anlamaya çalışırken dalgınım. Benim tüm benliğim açık, adam bana hep aynı taraftan sesleniyor. Aynı anlamada aynı söylem ve ben duymuyorum. Anlayışım o noktada ölmüş oluyor. O tarafta siliniyorum.
Silik bir günüm unuttuğum günlerde sisli bir gün oluyor. Gökyüzündeki bulutlara o kadar özlem duyuyoruz ki şiirlerle kucaklayıp bizde bulut olmak istiyoruz. İşte bugün hava sisli göz gözü görmüyor. Bir bulutun içindeyiz. Mutlu olsana işte bulut özlemini gidersene be şair yok, sıkıntılı nefes almakta zorluk çekiyor. O istiyor ki bulutların üstünde anladığı o şiiri yaşamak. Bulutların üstünde yatacak güneşe nanik yapacak! Sisli bir günde bulut olduğumu hissederim. Silik günlerimin biriktiği yıl içinde bir yıl gün içinde bir yıl bulut olurum. Ama bulut olmak iyi değil bana ben bronşit geçirdim. Ciğerlerimde yağış geçirdim. Alışamadım da o hasta halime. Sise bir dakika derim. Ve eve girer camdan bakarım. Gökyüzünden bakarım.
Bebekliğimi anlamadım çocukluğumu bilemedim ergenliğimde söyleyemedim yetiştiğimde hayatım bir anlam kargaşasında bir bulut olmuştu. Yüreğimde gök gürültüsü beynim şimşekler çakıyordu. Sonra bebekliğimden aklıma geldi ağlamak ağlamaya başladım. Dindim. Bedenim doydu ruhum açıldı. Kalktım, kendimden uzaklaşıp dolaştım çevremde. Çizdiğim çemberi hep unuttum çünkü ruhum yokluğum düşüncem yokluğumda bilmem hep bulutların üstünde gezerim. Yere öyle basarım ki üzerine bastığı bulutlar bilinmez. Anlayışımın üzerinde gezerim ben canım. Öyle saatlerce bir şey anlamdan gezer dururum. Durdum bu beni durduran nedir? Yine bir eleştirim mi? Buraya çöp atılır mı kardeşim. Hiç anlaşamam bu eleştirimle. Anlayışım var ama anlaşmam zordur. Anlayışı olsa çöpü oraya atmazdı. Yok, bazen bende anlayışımı takmam bende çöpümü olmadık yerde bırakırım. Dönüp bakmam. Oysa ben dışkımla konuşurum da. Çöplerimle dertleşirim de. Bazen umursamam. Ne bilemi mi var. Çoğu zaman dönüp bokuna bakmayan çöpünü olduğu yerde bırakan insanlarla iç içeyim. Onları dinler onları anlamaya çalışırım da ondan.
Oy anam anam,
Anlam bir insanın anası gibidir
Kimse anlamadı beni senin gibi anam
Anneler anlar babalar bilir