Anlam Şiiri - Mustafa Konar

Bir parça hüzündü, koskoca hayattan koparabildiğim,
ne yanıma kâr kaldı ölümüne sevdiğim,
ne de.... önünde diz çöküp eğildiğim,
sevdanın celladı baş ucumda
ayrılığın kör kılıcı ellerinde,
yüreği yakan AŞK ateşi içimde,
ne doğrulabiliyorum karşısında
ne de... yutkuna biliyorum son soluğumda..
matemindeyim ayrılığın
son nefesler alınmış, sessiz çığlıklar atılmış
yanık bir kağıt kokusu var
mutluluğa dair bütün sayfalar yakılmış.
Hüzünden bir parça, bir parça daha koparılmış
sahte sevda sahnesinde bir perde daha kapanmış

baharı olmayan mevsimler gibi
güneşi doğmayan sabahlar gibi
suyu kurumuş pınarlar gibi
dermanı olmayan dertler gibi
boynu bükük bir yetim gibi..
biraz sen gibi...
biraz ben gibi

tutulmuş nefesler, kapanmış bütün gözler
tek bir ses yok titriyor bedenler
işte iniyor ayrılığın kör kılıcı sahte sevdanın boynuna
ve son nefesini veriyor manâsız sevgiler
eksik kalıyor kelimeler anlatmıyor heceler
ayrılık kol geziyor renksizdir geceler
elde kalan sadece sükunetsiz kelepçeler