Evde kimse yok sen ve ben yalnızım
Çocuklar dışarda içimde durur sızım
O kadar özledim ki artık ümitsizim
Ben senin kollarında ölmeye razıyım
Sesizlik boşluk hep seni her an düşündürür
İçerimi yakan ateş bir gün elbet söndürür
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla