Düşlerimi söyledim kendime,
Bilmem dediklerimi anladım mı?
Anlamışım ki yazıyorum.
İçimi döküyorum kağıda.
Sanat demiştim az önce,
Ne olduğunu anlamalıyım.
Şimdiye kadar anlamışlarmı ki,
Ben anlamalıyım...
Çayım önümde
Bomboş odam
Masam kalem kağıt sandalye,
Ha! birde ben varım işte.
Sanat bu mudur?
Boş odayı köşk görmekte.
Sanatçıyım o halde şu an boğazda
En güzel köşkte
Ne güzel anlatmış Necip,
bu işi şu güzel beyitte,
anladım işi san’at Allah’ı aramakmış,
marifet bu gerisi yalnız çelik çomakmış...
Kayıt Tarihi : 6.7.2012 10:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!