Beraber gittik, mezarlık denen o bahçeye,
Kazma kürekli dostlarım, başladılar kazmaya,
Kim için hazırlandığı belli olmayan, o mezarı o an.
Kazma kürekler değişti, bir süre öylece...
Kimi terledi, kimi öksürdü, toza toprağa banıp.
Hazırlanınca mezar, salavatlar getirildi o an.
Kim için hazırlanıyor, hala bilmiyorum ben.
Zor olsa gerek, taşı toprağı kazmak, kalpleri gömmek.
Kazan kazdı, kazmayan bakıp düşündü o an.
Koyunca mezara, kapattılar toprakla gitmeden...
Gören gördü, görmeyen ah vah etti o an.
Dostlarım giderken, bende gitmek istedim o zaman.
Anladım ki meğer ölen ben mişim, çok geç oldu...
Anladım o an.
Nisan-2006- Adıyaman
Kerim BaydakKayıt Tarihi : 11.7.2006 07:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çok sevdiğim vefat eden bir arkadaşımın mezara defnedilip dönüşünden sonra yazılmıştır.
Selâm ve dua ile...
TÜM YORUMLAR (1)