Anladım ki Batal* Gönlün Kapısındaki Kil ...

ah hep bizim kanımızla mı beslenecek bit
sanki şu kalbi delik cimri hayat kudurmuş it
ben bugünden yarına savrulurken ılgıt ılgıt
ömrüm ağıtlara yenilmiş zılgıt
şimdi benim gibi yapayalnız
benim gibi virane
kocabey köyündeki doğduğum ev
razıyım beni köyün gibi sev

ihlamur çayı kokulu kış günleri
evimizin camına öpücük konduran
bahçemizin gülleri
ne kilim dokuduğu kilkit
ne de buğulu sesi annemin
eve kafkaslar gibi dönüşü babamın
onca güzellik
afişlenen gençliğim gibi yitik
ah kalbimin çiçeği
evin bir köşesinde
yastık altı düşlerinde olmamda
beni mutlu eder şimdilik

ayvanlarda makam hüzzam
sabahla pencereden içeri sızan
akşama doğru da süzülerek dağları aşan
güneş gibisin (tıpkı) düşlerimin kadını
sımsıcak gülüşün ıstır da içimi
dokunamam uzansam
ihanet etmiş olurum aşka
bu sevdayı susarsam

her köşesinde bir anım
her köşesinde çocukluğum
zor taşınır hüzün olsa da yokluğum
ben köyümüzdeki evin her yanına sızmışım
tıpkı senin bana sızdığın gibi
benim sana
köydeki evimizi
en son gördüğümde anladım ki
biraz da hayırsızmışım
senin gibi

onca çaresizliğimle
onca yorgunluğumla
ve de berbat halimla
ve de seni mutluluğun doruklarına taşıyacak sevgimle
sığınmak istedim gönlüne
hangi anahtarıyla denediysem sevginin
açamadım gönlün kapısını
anladım ki batal gönlün kapısındaki kilit
şimdi karlar altında umut
üşür yarınlarım
hadi en ıslak yanımdan tut
beni sevgi sıcağında kurut
bakışların kaçak tütün
yüreğim nemli kirpit

* Batal: Bozuk