Anladım Ki Şiiri - Yeşim Kara

Çoktan bırakmıştık yakasını hayatın,
Kimseye küs değildik,
Kimseye dargın..
Hasret karartırdı yıldız düşmüş gözlerimizi,
Ve pınarımız çoktan ağlardı bu vakit!

Bir tek şehir ağlamadı sen gittiğinde,
Yüzyıllık hasretin kaşlarının hilalinde biterdi!
Gözlerinin göklerinde derdi şair,
Evet, gözlerinin göklerinde yüzyıllık hasretin düşer,
Ve alamet-i kıyamet kopardı gönlümde!

Ah o arafta bekleyen yüreğin!
Mizanda bekliyor,
Dağ eteklerinde sabrı taşımış hasretin!
El pençe soğuk sabahları bekleyen yüreğim,
Sevisini çoktan yitirmiş gecelerden..

Kangren olmuş bir sevdanın,
Titrek korkusuyduk!
Ve biz asla temizleyemezdik,
Masum bedenine kan değmiş,
O çakıl taşını!

Ve ben seni özledim!
Buğusunda bir sabahın,
Acımasızlığında bir keşke’nin,
Ve tüketen bir ah’ın,
Çıldıran sesinde özledim seni!

Kaldırıp başımı
Bir dar vakit semaya,
Vuslatsız geçen koca hasrete ağladı bihaber gönül!
Ve ben seni çok özledim!

Yitip giden ömrümün satır aralarında,
Bitmişliğini gördüğümüz bir sevdanın tortusunda,
Ben kaşlarının hilalinde,
Gözlerinin göklerinde doğan güneşi,
Asla vuslata ermeyecek olan sabrı özledim!

O devrilip gittiğin akşamlardan beri şerim,
Dar vakitlerde ağlayan pınarın kuruyuşundan beri..
Anladım ki aşk,
Bir gün kapıları yüzüne çarpıp,
Gök kubbeden cehennem dökmekmiş gönül gergefine!