ismin kalemimi yakarken,
yangınını gizlemek adına tüm çABAM,
ince ince beyaz jiletler tutarım dudaklarımın arasında,
sen bakma böyle ak pak oluşuma
aşkın tüm bu yalınlıklarım hasretinin karasından.
anladım ki ne ben nede sen gidiyorsun,
anladım ki gideceği yeri bilmeyen yolcuya
her yer alelade bir yer,
ve anladım ki;benim tüm iyiliklerim
(çocuk sevindirmelerim,karın doyurup,
hal hatır sormalarım ve tüm sevaplarım dan)bir habersin...
ve yine anladım ki;tüm şarkılar,
şiirler,yazarken uyuya kaldığım günler
ve geceler senin nazarında birer şaheserler,
anladım ki uzaktan sevmek ve hayranlık duymak kolay değil,
anladım ki;dokunmadan,hayalleri dokumak,tutmadan tutuşmak,
kadar zor,
hatta yaşamak isterken binbir hevesle,
bir çırpıda ölmek kadar zor....
Kadir berat bilcen
bir yağmur birde ben nasıl yağıyoruz
gecenin kara bulut nefeslerinin üzerine ?
bu kanlı gözlerimin kan kardeşidir rüzgara emanet
her hayaletim,
yıldızlarda neymiş sen gel de gözlerime bir dokun yeter,
bir yağmur birde ben nasıl
kalabalık nasıl yalnızız bir de sen bilsen...
kbb
Kayıt Tarihi : 11.8.2017 20:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kadir Berat](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/08/11/anladim-ki-113.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!