Anladım Babacığım Şiiri - Sumeyra Gozubuyuk

Anladım babacığım.

Hayat, hayat dediğimiz

Ne menem bir şeymiş meğer!

Bilemezdim.

Bilemedim.

Oysa dost, elinde hançerle dolaşan değildi.

Vefa en büyük sermayeydi, benim bildiğim.

Hani bilirsin, en çok onu biriktirirdim.

Gördüm ki ben açtıkça gönlümü,

Kanlı ellerle girenler olurmuş

Darmadağın etmek için.

Yaren dediklerin en büyük yarayı açıp,

Çeker gidermiş.

Hani o içine küçücük bir çocuğun saflığı

Saklanmış dediğin gözlerim vardı ya,

Hah, işte ben onları sakladım.

Biri görecek,biri üzecek diye..

Anladım babacığım, çok iyi anladım.

Derlerdi de inanmazdım.

Hayatta her şey yalanmış.

Baki olana el açtım!