Anladım Aynalar Şiiri - Ayşe Oktay

Ah, ben ne çok yanıldım.
Ne çok anladım ben.
Kimse benim düşmanım değildi.
Kalbime bir ayna tutup gitti hepsi.
Kimse dostum değildi,
Minnet kırıntılarını öpüp gitti hepsi.
Anladım, anladım ben.
Hayat koridorlarından geçerken bazen sisli bir aynaya takılıyoruz.
O ayna, o yol, o koridor bizim seçimimizdi.
Bazen bitmeyen dehlizlere yürüyoruz.
O karanlık bizim eserimizdi.
Karmaşıktı bazen aynaların yüzü.
Işığını tam seçemiyordu.
Anladım o aynayı ben koydum.
Anladım, oradan kendime bakıyordum. 01. 00
#yazargibiyim