Anladım
Yaşarım sandım sensiz
Oysa nefes alabilmekmiş sensizlik
Güneş her gün doğudan aynı yerden doğuyor
Ama batarken her gün sensizliğimin yaşanmamışlığıyla,
Yüzümde patlayan bir tokatın şerefsizliğiyle,
Gururumla birden gözden kayboluyor
Acıyı daha önce hiç tatmamışım ben
Kalbimi yerinden sökseler acır ve geçerdi
Oysa sensiz hergün binkere milyonkere sökülüyor kalbim
Morfinim hatıralarımda boynuma sarılan kolların
Acılarımın tek tesellisi
Ağlamamışım ömrümce ben
Gözlerimin ihaneti bu
Kalbimle işbirliği yapıp dinlemiyorlar beni
Ardından bakakalan gözlerim
Gitme diyemeyen kalbimde haklı aslında
Yasaklıyım gülmeye
Elvedayı marifet sanmış dilim
Bir elvedanın diyeti bir ömürmüş
Seni seviyorum diymeden başladığım her gün
“Anladımki ölmekmiş”
Kayıt Tarihi : 4.10.2006 13:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gökhan Gürsu](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/10/04/anladim-99.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!