Yoksulduk, ama bilmezdik ki...
Çocuklar gibi şendik ve esendik
Çünkü, gerçekten de çocuktuk işte
Kötülük nedir bilmezdik
karşı kaleye gol atmaktan
ve 'bu, şu kıza aşık! ' diye
birbirimizi kızdırmaktan başka...
En çok kirada oturmak koyardı
Bir de top ayakkabımızın olmayışı
Onun dışında zengin sayardık kendimizi
Cüzdan kabarıklığına çalışmazdı kafamız
Bilmezdik ki alınıp satılan
Eşyalar değil de insanlarmış
Ruhlarmış
Yitip giden günlerine ağlayan insanlarmış
Geçip giden yılların tek dersi budur bana
Geç de olsa anladım boş bakarken duvara
Kayıt Tarihi : 23.6.2006 15:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!