en son otobüsüydü günün
yolculuk
yalnızlığın başladığı yereydi
ne zaman diner içimdeki yağmur
mayısta doğdum
mayıslı günleri sevmem
güneş
kuğulu park,çocuklar,anneler
annem
güzel güler
güzel ağlar
güzel yemek yapardı
babama tapardı
saçları dalgalı gri takım elbiseli bir adamdı
baban; vuruldum
derdi
düğünlerde aşçılık yapar
gelinlik diker
çöp çatanlık yapar
konuşur
konuşur
sonra gider deniz kıyısında ağlardı
anlamazdım
anladım
yaşamanın ne kadar zor olduğunu
Kayıt Tarihi : 4.5.2005 17:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
