Anladım Şiiri - Özcan Karacan

İnsan, yaşarken ne de çok ağlarmış,
Bunu; kendime gülünce anladım.
Hayat, zehirli bir sevgi kadarmış,
Nefreti, sevgiye bölünce anladım.

Sevmek, aslında kavuşmak değilmiş,
Meğerse dostluk, paylaşmak değilmiş,
Özlem bir yokluğa alışmak değilmiş,
Yolumun sonunu, görünce anladım.

Bazen hayatlar yarım kalırmış,
Özlemin yerini, hüzün alırmış,
İnsan ufuklara, bakakalırmış,
Bunu da; babam ölünce anladım.