Anladım Şiiri - Ahmet Beltekin

Sonu gelmeyen gecelerde göz yaşlarına sığınıp,
Hatıralarımı uzaklara taşıyan rüzgarlar gibi,
Her şafak kırmızısına bakıp ağladım.
Seneler akıp giderken.
Biliyorum,sözüm zamana geçmez,
Acılar yüreklere gömülür toprağa değil.
Rüzgarlar sonsuzluğa koşar, yaprağa değil,
Anladım.

Gittikçe uzaklaşan sabahlara bakıp,
Sonsuzluğu unutan herkesten utanıp,
Işığını gizleyen güneş gibi saklanıp,
Umudumu tazelemek istiyorum.
Beni hayata bağlayan hayâller değil,
Unutulmuş aşkların karanlık odası kalpler değil.
Anladım.

Yaşamak istemediklerimi yaşadım,
Uçurumların gölgesini gözlerinde görüp,
Parçalanmış aynalardan zamana süzülüp,
Biliyorum,acı, siyahlar giyinmiş bütün hatıralara sinmiş.
Hatıralar sadece matem taşıyan yazılar değil,
Yalnızlığı yüreklere gömülen acılar değil.
Anladım.

Duygular alev aldı yüreğime kapanıp,
Başımda yükselen bu koyu dumana kanıp,
Sıradışı sevdalara sığdırdım hasretlerimi.
Beni hayata bağlayan bu boş dünya değil,
Hatıralarımı içinde yaşatan bu boş rüya değil.
Anladım