Anladım Şiiri - Hamdi Bağcı

Gülüyorsun
İsrafil surunu üflüyor sanki
Kıyamet kopmaya başlıyor ansızın
Ve kıyılarında duruyorum
Sarp dağlarının

Son bahar oluyor sonra
Yaprakları dökülüyor zamanın
Zamanın elini tutamıyoruz
Şiirini okuyamadığım anlarda anladım

Rüzgarın yaprağını düşürdüğü ağaçları okşamadaki şefkatini
Bir melankolik tutkunlukla savrulurken anladım

Koparken kıyametlerimiz
Ve için için hazanı yaşarken
Kuşların özgür sevdalarını dünyaya dair
Tafran tadında hüzündür aslında anladım

Kırmızı, sarı ya da kahverengi
En özgür haliyle sevdasını
Doyamadan kaybettiğimizi
Mayhoş sevdaları ararken anladım

Ne tutkunluğu hezeyanımızın
Suskunluğumuzdaki gizi hüznümüzün
Koparken gelen günlerle çocukluğumuzdan,
gençliğimizden
ve her şeyimizden
Tenimizi kurutan toprağın
kahverengi kokusunda anladım

Çağıldayıp akan ve durmadan devinen akarsuların
Donup eriyen sapsarı yaprakların
bağrında kurbağa sesleriydin
Bize essiz bir asalet sunan
Benimizi kaybettiğimizde anladım

Eski zamanlardan kalma bir koku
Panoramik bir hüzün
Kim kâşifi şimdi giden zamanın
Kendimizden geçiren son baharın
İçinde eski güzellikleri
Kaybettiğimizde anladım