Anladım Şiiri - Mehmet Murat

Çocuktum,
Farklı rüyalar görürdüm uykularımda.
Bir yanım eksik uyanırdım sabahlara,
Şimdi anladım ki;
Bitmeyecek özlemlerin başlangıcıymış o günler.

Dolmayan bir boşluk,
Bitmeyen bir arayış sürüyüp ayağını geldi benimle.
Kendimi aradım sandım, kendim gibisini aradım sandım
Sürgün bir hayatta, kendi tutsaklığımı yaşarken,
Senin içinde hapsolmuştum oysa farkına varamadım.

Ne zaman ki o gün geldi, Seni gördüğüm o gün geldi,
Bedenimin benimle, ruhumun sende olduğunu gördüm,
Ruhumun sendeki tutsaklığının,
Senin içinde hapsolmuşluğunun farkına vardım.

Gözlerim seni görmeden, ruhum seninle bir olmuştu,
Seni gördüm, âşıkla maşuku anladım.
Seni gördüm çocuktum..
Seni gördüm,
Bitmeyecek özlemlerin başlangıcına geri döndüm.

Vakitsiz uyandığım zamanlarda,
Sımsıkı yumardım gözlerimi,
Karanlıkta bir resim çizilirdi zihnimde.
Kimdir bu diye sorardım kendi kendime,
İçimde nedenini bildiğim derin bir özlem sızısı hissederek.
Beklerdim, gözlerimi ufka diker beklerdim,
Uzaklarda bir yerlerde ki seni,
Benden bir parçanın içinde yeşerdiği seni beklerdim.
Ben senin bana geleceğin doğduğum günü beklerdim.

Seni buldum,
Bir resmi tamamladım, kendimi sende buldum.
Sen bana doğduğun gün geldin,
Bense o gün seninle yeniden doğdum.

Çocuktum;
Zihnimde çizili bir resmi özlerdim,
Seni buldum,
Aşkın sende tarifini bulmuş halinde,
Hasret ateşiyle yanmanın ne demek olduğunu anladım.