İstanbul mu benden uzakta kaldı?
Yoksa ben miydim ondan uzaklaşan?
Ya da bir yerlerde bıraktığım sen miydin?
Kaçar gibi geldiğim bu yerlerde,
Seni vurup durur yüzüme her dalga.
Sanki aklımdan çıkıyormuşsun gibi.
Tövbeler bozdum senin ardından,
Bildiğim yolları da unuttum.
Aslında neyin doğru,
Neyin yanlış olduğunu da unuttum.
Oysa her defasında sana sığındı yüreğim,
Her vedada sende aldı soluğu.
Ve hep bu son sanıp yanıldı.
Sana gide gele aşındı kalbim.
Anladım yokmuşsun aslında,
Anladım sen yanımda olsan da
Ellerin hapis kalmış uzaklarda.
Şimdi attığım her adımda,
Bir parçanı da ardımda bıraktım.
Yürüdüm gücümün yettiği yere kadar,
Ardımda senin ayak izlerini bıraktım.
Aldığım her nefeste,
Yüreğimden diken gibi çıktın.
Ben nefes aldıkça,
Sen canımı acıttın.
2008
Banu KenberKayıt Tarihi : 20.5.2013 22:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Duygular hisler ve anlatımlar su gibi.
aktığı bir zaman.işte o zamanın meyvesi olan.
eseri Kutluyorum ve
başarılarınızın devamını diliyorum.
Selam ve saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (2)