Anladım. Şiiri - Özdener Güleryüz

Tuttu ellerimi,
Bahar.
Bakamadım, yüzüne.
Tam anlatacaktım ki,
Es geçtim aşk’ı.
‘’Başaramadım! ’’ diyecekken,
''Tamam! '' dedi.
Anladı.

Gönlüm, kar,
İçim, Borandı.

Ama Bahar, Durmadı.
‘’Ya Kırmızılar açtığında? ’’ dedi.
‘’Açmasalar? ’’ diye sordum.
‘’Açmalılar! ’’ diye kızdı.
‘’Sarılardan sonra, Mutlaka! ’’ Dedi.
‘’Ben geldim! ’’ Çünkü.
‘’Her yıl gelirim, bilirsin.’’ Dedi.
Anladım.

Tipiye inat, açtım gözümü,
Yerde gördüm,
Sarı, ekşi Mimozayı.
Rüzgara yenilmişti,
Ağlıyordu.
Aşk dolu ırmaklara,
Ayrılıklar kurulmuştu.
Ben de ağladım,
Anladım.

Buz ülkesinin,
Uyuyan volkanını düşündüm.
Çok uyumuştu,
Şimdilerde,
Lav’ını, karın içinden denize akıtıyordu.
Kar’ı buhar etmiş,
Duman ve kar denize iniyordu.
Anladım.

‘’Gelecek yıl, yeniden anlat! ’’ dedi, Bahar.
‘’Bir daha! ’’
‘’Kırmızlar açtığında mı? Diye sordum.
‘’O zaman gelebilirim sana! ’’ Dedi.
Mayıs’a Uzatmıştı,
Anladım.

ÖZDENER GÜLERYÜZ