Mutluluğun adını anmayalı çok olmuş,
Elimdeki resimle bakıştıkça anladım.
Resimdeki gölgeler birer birer yok olmuş,
Yitmeyen tek kişiyle konuştukça anladım...
Eskimektir belki de zamanın anlattığı,
Mazideki güneşin ömrümü sararttığı,
Ah çekmezdim gönlümün yar deyipte taptığı,
Kirli bir müsvetteymiş, düşündükçe anladım...
Baktıkça resimlere, yüzüm soldu, değişti,
Anlamadım ki bize, bu yapılan ne işti,
Şaşırdım, diyemedim, biraz da dilim sürştü,
A..çamadım ağzımı, ağladıkça anladım...
(27.04.2008 03:59)
Engin VarolKayıt Tarihi : 29.4.2008 21:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Kaybedildikten sonra anlaşılan değerlerden olmamak dileğimle...
TÜM YORUMLAR (1)