Anla Oğul... Şiiri - Mehmet Şahan

Anla oğul, tok olsan bile açın halinden,
Mazlumun özündeki masum ruhundan anla!
Anla oğul, tek olsan bile acun elinden,
Mahzunun gözündeki malûm nurundan anla!

Anla oğul, boş verme; sana uzanan eli,
El alemi hor görme, sanma ki onlar deli!
İnsanoğlu sır gibi; kim bilir, kimdir veli?
Masumun dilindeki kelam türünden anla!

Anla oğul, derdin say; insandaki kederi,
Çare düşün, derman ol; deme kulun kaderi!
Gül yüzünü soldurma, sorma nedir ederi,
Nasırlı elindeki yoğun terinden anla

Anla oğul, çare bul; insan dara düşmesin,
Elin uzat, destek ol; sonu zora düşmesin!
Sar, sarmala, inandır; işi tora düşmesin,
Hiçbir şeye sığ bakma, onu derinden anla!

Anla oğul, insanın; kendi sormaz halini,
Konu, komşu gözetip; sormazsa ahvalini!
Aç gözünü araştır, almadan vebalini,
Uzaklara gitmeden derdi yerinden anla!

Anla oğul, eşrefi mahlûk denen varlığı,
Kul kalbini Kâbe bil, Hakk’a bırak yarlığı!
Melekler de hissetsin sende ki duyarlığı,
Oku Hak kelamını, Kur’an’ı Kerim’den anla!