Anla Mürekkep Şiiri - Yasin Mert Orhan

Unutamıyorum bir türlü o mavi gözleri
Yazarken umut dolu kalemin mürekkebi
Bilmiyor halbu ki başkası tutuyor o elleri
Neyse söylemeyim yıkılmasın hayalleri

Benim kırılan hayallerin olmadı tamiri
Tutunamadım bu dünya da oğuz atay misali
Gerçekleşmedi şampiyonluk gülüşleri
Olsun küme düşmedi be mürekkebin ümidi

Ama keşke bitse umudu artık mürekkebin
Esiri olmaya başladım onla olan düşlerin
Nasıl söylerim bilmiyorum yıkılır hayallerin
Üzgünüm söylemeliyim tükensin ümitlerin

Anla mürekkep o seni bir türlü sevmiyor
Onun o minik ellerini başkaları tutuyor
Onun yüzü her zaman sensizken gülüyor
Bu adamın  ise ciğerleri dumandan çürüyor