Anla İşte Sen Beni... Şiiri - Nevzat Dağlı

Bu şiiri ben sana sitemkâr yazıyorum,
Kırıldım desem, değil; anla işte sen beni...
İyiyi örtüyorum, kötüyü kazıyorum,
Darıldım desem, değil; anla işte sen beni...

Sen sevme, ben severim, demiştim öncesinde,
Hiç sevinç yer almadı sevdamın güncesinde.
Ruhum kıvranır oldu sızının incesinde,
Yoruldum desem, değil; anla işte sen beni...

İnsan muhtaç kalırsa ilgiden kırıntıya,
Duygular çarpıklaşır, dönüşür kuruntuya.
Zihnimden geçen bunlar, gerek yok arıntıya,
Kuruldum desem, değil; anla işte sen beni...

Beynim param parçadır, kalbim ortadan yarık,
Her sözüm hüzün dolu, her sözüm bir hıçkırık.
Umutlarım tükendi; kolum, kanadım kırık,
Vuruldum desem, değil; anla işte sen beni...

İstersen ver hükmünü, ister bir daha sına,
Tek başıma yatarım yatağın ortasına.
Ben senin yokluğunda rüyamda başkasına,
Sarıldım desem, değil; anla işte sen beni...

Nevzat’ı kıskandırma, çocukluğu canlanır,
Sevdiğini demezsen, sevmediğini sanır.
Sormaya, aramaya, sorulmaya utanır,
Soruldum desem, değil; anla işte sen beni...

(Ekim 1972 – Ankara)