Anla Şiiri - Hüznü İsyanımın Gülüdür

Karanlık yine gecesine uyanıyor
Kaygılarım büyüyor gözlerinde
Allah’a açılan ellerin kadar çaresizim
Anla!

Ruhum her gün yeni yeni kabirler buluyor
Toprakları tırnak diplerimde
Kokusu havaya sinen
Çiçekler büyütüyorum topraklarında
Adını sen koyduğum
Rüzgar esse irkiliriyorum
Burnuma geliyor kokuları
Sanki hasret, sanki teneşir.

Köklerin sardı bedenimi
Kıpırdayamıyorum
Yüreğime harf harf düşüyorsun
Her seslenişinde sevdanın
Gururumu yıkıp gelemiyorum.

Yalvarışların dökülüyor
Takvim yapraklarından
Keskin bir yol çiziyor
İnancımın bakir zamanlarına
Geçmişe dair
Geleceği olmayan

Başıma üşüşen leş kargaları
Havalanırken kanatlarında
Dağıtır çığlıklarımı
Vurulmuşluğumun isyanı bu
Anla!

Yaşam, öksüz çocuğu bedenimin
Kül rengi bir hüzündür gözlerim
İmitasyon bir aşka
Bir ayrılıktan başka ne verebilirim

Cevabını bulamadığım ihanetin
Nasırlaşmış nefretim
Nedendir?
Sevgili
Neden?

Nedendir?
Bizi aşka mahkum
Hasrete terketmişliğin
Neden?
Gözleri çakmak çakan
Masumiyetimi
Bir yalana seçmişliğin.

Seslenişlerini yollama kulaklarıma
Riya ile vurulmuş tenhalarıma
İnancımın bittiği yerde
Gelemem.
Anla!