Anksiyete Şiiri - Figen Gönülver Yarar

Anksiyete

(Öyle ıslak ki yüreğim; ayaza vurdu senli ne varsa.
Üşüyor anılar...)

baharın veda ettiği bir mayıs ikindisindeyim
döllenen tüm çiçeklerin çığlıklarında doğuyor
mutluluk kokulu sevgiler
ve pencere önü yalnızlığımdan
boynu bükük duruşuma rağmen
içimdeki çocuk hayranlıkla seyrediyor
hiç bitmeyecek sandığı hayatı

(çok ağırdı aldığım yenilgiler
kim bilir bundandır belki
mevsimlere olan suskunluğum...)

ah öz sandığım üvey sevdalarda
bir bir katledildi düşlerim
ve dünler mıhlanmış bir albüm gibi asılı
çığlık çığlığa haykırıyor duvarlarda
hangine aralasam gözlerimi
sert rüzgarların dalgalandırdığı
acının tuzudur yakıp kavuran yüreğimi

kah meltem gibi ılık nefesi
kah ıslığının coşkusunu vursa da
başı boş asi rüzgarlar zaman zaman
bilirim yüzümdeki yönsüzlüğünü
hırçın elleri çarcabuk dağıtır saçlarımı
ama unutmam yine de bulutların
serseri bir umarsızlıkla çekip gideceğini

(Tanrım
aklım mı canım mı emanet bedenime
yoksa ikiside mi
ki ruhum korkudan tirtir titriyor böyle
yoksa zamana direnen karartı ben miyim..?)

ikindiden geceye vuruyor kanat izlerim
bilinmezi arıyor gözlerim
ama ihanet etmez bana gölgem
hala nefes alıyorsam..bilirim

ah işbirlikçi dudaklarımın suskunluğu
erketesi olsanız da dilimin
özgür bir mezar bulana kadar
susmaz sevgiye susayan yüreğim
çünkü yeminliyim..
yeminliyim...

(Ne zaman vursam sesimi yüzüme
aynanın yıpranmış ışıltısında
boynu bükük kalıyor sözlerin...)

29/Mayıs/2009

Figen Yarar