Ankebut Şiiri - Samet Sergen Durgut

Sen deccali tovbe ettirecek
Hayatinla kac kez yargiladinda yargilanmadin
Ama bende yargilamiyorum seni
Cunku bende senden cok
Farkli degilim
Tek farkim
Senin oldugun iblisi
Yuregimde tasigimi bilmemden

Bu dizelerin yok ortak yani;
Kara bulutlardan gari
Kederim derin belli sessizligimden
Yasamak;olume bes kala umuda
Bel baglamak
Zeminim bosluk
Hayat denilen griye boyanmis mahzende
Mecramdir siyah bodrum
Ben aklimi kalbimin eline dusurdum
Rotasi yoktu kaybolan siirlerim kadar
Derinden oldu kaybolusum

Gece sadece ise yarar silmeyi gunduzun cirkin makyajini
Siyah yorganiyla
Uyumak icin iki dusuncem arasinda yok mesafem
Belki bu yuzdendir kendime olan derin
mesafem

Sergen sergeni yazsada,
Sergen sergeni anlamamakta
Serce kanatlarini gokyuzune acsada
Yinede buna ozgurluk denir mi
Sercenin icinde bir gokyuzu yoksa ?

İki nefesim kadar olan nefsim
Haydi sinsi ac kopek seni yaz!
Zira ilhamimdir buldugun en buyuk kaz,
Dogurdugun cirkin bebekleri
Cikarabilir hangi buyuk papaz ?
Bu kitlikta ne kadar sevgi versem
Doymazsin zira senin kalbinde
Delik var !

Ne zaman arkami donsem
Gordugum cirkin kadin,
Dunya denilen timarhanede
Kirmizi receteli delisin,
Yuregin bos bombos
Belli gozlerinden
Arkami baktiginda beni gormedin
Zira ben hep ayni yerde olsamda
Sen ayni yerde degilsin

heyhat ! Gozlerim goster bana gorulmeyen seyleri
ve kulaklarim sagla isitmemi
Olmayan hayaletleri !
Ne kadar bensem o kadar ben degilim
Aidiyet duygumu on liralik siselerden edindim

Haydi Aladdin hazirla halini
Gece gunduze donsede
Benim supurgem hazir,zira;
Bu gunduz gecelerden
Daha karanlik olanlardan

Sarap kokan dudaklar
Ve akmayan muslaklar
Evet dunya denilen kadinin
Yatagina girdim
Ankebutmus diger adi
Gec ogrendim